Over het opgroeien in Nederland als kind van migranten
Een opmerkelijk debuut dat inzichtelijk en integer blootlegt hoe het politieke het alledaagse aanraakt.
‘Wat willen jullie dat ik zeg?’ vraagt Sinan Çankaya als hij wordt uitgenodigd om te spreken op het veertigjarig jubileum van zijn oude middelbare school. De uitnodiging creëert een opening waar vergeten herinneringen uit zijn jeugd en middelbareschooltijd zich doorheen wurmen. Zo is er zijn voormalige geschiedenisleraar Nico Konst, ooit de tweede man van de extreemrechtse Centrumpartij. Terwijl de dag van de lezing naderbij komt, wordt hem steeds duidelijker wat hij zélf wil zeggen. Hij wil kritisch zijn op de opvoedingspraktijken thuis, op straat en in de moskee, op Nederland, op het Turks nationalisme, op de antiracismebeweging én op de ontkenning van racisme. Ook zichzelf spaart hij nooit.
Mijn ontelbare identiteiten is een indringend verhaal over opgroeien in Nederland als kind van migranten. Reflecterend op loyaliteit, ontheemding en vooral de zoektocht naar een thuis, keert Çankaya zich tegen vastomlijnde identiteiten en weigert hij om een verhaal binnen de contouren van zijn eigen lichaam te vertellen.
‘Wat willen jullie dat ik zeg?’ vraagt Sinan Çankaya als hij wordt uitgenodigd om te spreken op het veertigjarig jubileum van zijn oude middelbare school. De uitnodiging creëert een opening waar vergeten herinneringen uit zijn jeugd en middelbareschooltijd zich doorheen wurmen. Zo is er zijn voormalige geschiedenisleraar Nico Konst, ooit de tweede man van de extreemrechtse Centrumpartij. Terwijl de dag van de lezing naderbij komt, wordt hem steeds duidelijker wat hij zélf wil zeggen. Hij wil kritisch zijn op de opvoedingspraktijken thuis, op straat en in de moskee, op Nederland, op het Turks nationalisme, op de antiracismebeweging én op de ontkenning van racisme. Ook zichzelf spaart hij nooit.
Mijn ontelbare identiteiten is een indringend verhaal over opgroeien in Nederland als kind van migranten. Reflecterend op loyaliteit, ontheemding en vooral de zoektocht naar een thuis, keert Çankaya zich tegen vastomlijnde identiteiten en weigert hij om een verhaal binnen de contouren van zijn eigen lichaam te vertellen.
