De Nijhoffs en ik of de gevolgen van een genre

Met de enige andere persoon die op het archief zit te werken, drink ik af en toe koffie beneden. Hij schrijft over het leven van Anna Blaman. Toen ik hem vroeg: ‘Waarom zij?’, keek hij weg, sloeg zijn ogen op naar het plafond en zei aarzelend, maar tegelijkertijd zo weloverwogen alsof hij dit al vaker had uitgesproken: ‘Het is die ingehoudenheid, dat pure, en dan toch dat hele seksuele, dat tomeloze.’ Vervolgens was het mijn beurt mijn ogen op te slaan naar het plafond. ‘Het zijn haar geheimen,’ zei ik.

Het debuut van Marja Pruis – ‘misschien wel mijn beste boek,' zegt ze zelf – ging over haar jarenlange liefde voor de schrijfster van de roman Twee meisjes en ik, A.H. Nijhoff. In De Nijhoffs of de gevolgen van een huwelijk ging zij haar gangen na, en die van haar geliefden, onder wie de dichter Martinus Nijhoff.

Het werd een boek dat het genre van de biografie tartte, wat niet zonder gevolgen bleef. In een literair klimaat met strikte genre-opvattingen werd dit mengsel van biografie en memoir curieus bevonden. In een nieuw voor- en achteraf volgt Pruis het spoor terug naar toen, de keuzes die ze maakte en vraagt ze zich opnieuw af hoe een schrijver het best bewaard kan worden. De Nijhoffs en ik, of de gevolgen van een genre is een heruitgave en herneming inéén. Een fascinerend literair experiment waarin de auteur haar jongere ik beschouwt en de grenzen van het genre van de biografie – opnieuw – aftast.

Over Genoeg nu over mij: ‘Met deze tirade tegen de banaliteit brengt zij een ode aan “haar” genre, het literaire essay.’– Trouw ‘Een boek als een intellectual candy store […] zo achteloos geschreven, en toch immer elegant. Om in één ruk uit te lezen.’ – HUMO ‘Een zeldzaam niet-narcistisch ik-boek.’ – de Volkskrant