In de meeste handboeken wordt strategie vanuit een normatief perspectief gepresenteerd: hoe moet je een strategisch plan maken, hoe een analyse uitvoeren? Ten Bos breekt hier nadrukkelijk mee. Hij nodigt je uit niet na te denken over wat strategie zou kunnen of moeten zijn, maar over wat strategie in de praktijk voor de beleidsmaker betekent. Voorwaarde voor zo'n reflectie is wel dat je alledaagse vanzelfsprekendheden onder vuur durft te nemen. Discussie over strategie Dit leidt tot een soms wijsgerige, soms ook humoristische discussie over vragen als: kunnen managers eigenlijk wel strategische keuzes maken, heeft het wel zin om lange sessies te besteden aan missies en visies, waarom wordt de rol van financiële informatie zo overschat in het strategische proces en hoe irrationeel is 'spontane' strategie? Verkeerde been De tekst is gelardeerd met anekdotes, praktijkvoorbeelden en biografische schetsen, en je wordt regelmatig op het verkeerde been gezet. Maar als je Strategisch denken hebt gelezen, zul je niet alleen over strategie mee kunnen praten, maar ook plezier beleven aan een onderwerp dat te vaak alleen met plechtstatige ernst benaderd wordt.
