Prikkelende analyse van André Klukhuhn - auteur van de bestseller De geschiedenis van het denken - over de vraag wat wij kunnen leren van notoire ondergangsdenkers uit het interbellum. De grote uitdagingen op politiek, economisch en vooral ecologisch gebied hebben geleid tot een teneur van apocalyptisch denken: het einde van de wereld en de mensheid zou nabij zijn. Dit ondergangsdenken is geen nieuw verschijnsel, door de geschiedenis heen is vaak verkondigd dat het met de wereld gedaan zou zijn. André Klukhuhn onderwerpt het cultuurpessimisme aan nader onderzoek en vraagt zich af wat wij kunnen leren van het apocalyptische denken in het verleden. Speciale aandacht heeft hij voor vier denkers die geboren zijn in het fin de siècle en die in het interbellum bekendheid verwierven met hun cultuurpessimistische theorieën: Oswald Spengler, José Ortega y Gasset, Johan Huizinga en Sinclair Lewis. Aan de hand van hun denken pleit Klukhuhn voor een radicale verandering in ons denken en handelen om ons te verweren tegen de dreigende ecologische crisis. 'De geschiedenis herhaalt zichzelf niet, maar ze rijmt wel.' - Mark Twain
