De geest van het Oude Loo eBook

In 1951 nam koningin Juliana samen met een aantal vriendinnen het initiatief tot wat al snel de Oude Loo-conferenties ging heten. Deze religieuze bijeenkomsten werden gehouden op het middeleeuwse kasteeltje nabij paleis Het Loo. De organisatie was in handen van een vriendenclubje van de vorstin, waarin Greet Hofmans en haar vertrouweling Wim Kaiser de centrale figuren waren. Bij de hofcrisis die in 1956 losbarstte, speelden de conferentie een belangrijke rol. Juliana mocht er niet meer aan deelnemen – het zou onverenigbaar zijn met haar positie als staatshoofd.

Rond de Oude Loo-conferenties hangt nog altijd een waas van spirituele zweverigheid, het idee dat communistische en pacifistische sympathieën er de boventoon voerden en dat er sprake was van antikerkelijke sektevorming. En vooral dat Juliana zich door dit alles (te) sterk liet leiden. Nooit is er serieus onderzoek gedaan naar de conferenties op zich. Op basis van niet eerder geraadpleegde privéarchieven van de belangrijkste organisatoren en gesprekken met (nazaten van) betrokkenen wordt hier voor het eerst exhaustief antwoord gegeven op vragen als: wie werden er uitgenodigd en wie kwamen er (en wie niet), wie spraken er (en wie niet) en waarover spraken zij (en waarover niet)? Wat was de rol van Juliana? Hoe volgzaam was zij? Welke rol speelde Greet Hofmans op het Oude Loo? In hoeverre was prinses Wilhelmina bij de conferenties in haar achtertuin betrokken? Hoe ontstond het negatieve beeld over de conferenties en hoe terecht is dat?

Niet eerder gepubliceerde brieven maken duidelijk dat het voor Juliana uitermate pijnlijk was dat zij in 1956 moest breken met haar vriendenkring en de conferenties niet meer mocht bijwonen. Daarbij kwam dat prins Bernhard, die mede verantwoordelijk was voor het negatieve imago van de conferenties, gewoon door kon gaan met zijn politieke tegenhanger van het Oude Loo: de Bilderbergconferenties. Die conferenties waren volgens Juliana staatsrechtelijk gezien echter veel riskanter dan de bijeenkomsten op het Oude Loo.

De geschiedenis van de Oude Loo-conferenties wordt verteld aan de hand van brieven, verslagen en verhalen van de belangrijkste betrokkenen en wordt geïllustreerd met vele, vaak nog niet eerder gepubliceerde foto’s. Eindelijk wordt duidelijk wat er zich precies afspeelde op de zeventien conferenties die tussen 1951 en 1957 werden gehouden op kasteel Het Oude Loo en wat ze voor Juliana betekenden.