In
Meisje dat ik nog moet verkent Y.M. Dangre het verlangen naar liefde in al zijn facetten. De ene keer speels en ironisch, de andere keer ontluisterend, maar altijd zangerig bezweert Dangre het opbloeien, verwelken en de wrange nasmaak van elk beminnen. In zijn poëzie bezingt hij de geliefde die gedoemd is om ten onder te gaan aan haar ideaalbeeld. En toch blijft er altijd dat volgende meisje dat de dichter nog moet.
