Het zeevervoer is de drijfveer van de wereldhandel: shipping is the life blood of global economy. Bij de exploitatie van schepen wordt gebruikgemaakt van charterpartijen en cognossementen. Deze hebben betrekking op verschillende vervoerovereenkomsten. Charterpartijen zijn onderworpen aan de contractsvrijheid en het cognossementsvervoer wordt beheerst door dwingend recht. Bij de uitvoering van een reisbevrachting wordt ook een cognossement uitgegeven. Wanneer dit cognossement verhandeld wordt, dan komt de derde-cognossementhouder in beeld. De positie van deze derde-cognossementhouder wordt beheerst door het dwingende recht. Als gevolg van de verhandeling van het cognossement ontstaat er een tweede vervoerovereenkomst die parallel loopt aan de oorspronkelijke reisbevrachting. Hoewel de reisbevrachting en het cognossementsvervoer autonoom zijn, kunnen zij toch met elkaar verweven raken. Dit komt door het gebruik van verwijzingen die beogen de charterbedingen in het cognossement te incorporeren. Daarnaast bevatten beide overeenkomsten meestal een paramount clause. Als gevolg daarvan ontstaat er een hechtere juridische band tussen deze overeenkomsten. Dit boek beoogt inzicht te verschaffen in de autonomie van en de verwevenheid tussen de reisbevrachting en het cognossementsvervoer, evenals de verhouding tussen de contractsvrijheid, het formalisme van het cognossement en het dwingende recht. De volgende onderwerpen staan centraal in dit boek: - de verhouding tussen de reisvervrachter en de reisbevrachter; - de positie van de derde-cognossementhouder in de vervoerovereenkomst; - de incorporatie van de charterbedingen in het cognossement; - het regime van de paramount clause; - de invloed van de Rotterdam Rules.
