Een oude man zit naast zijn huis, onder een ritselende abeel in de avondzon. Wie is hij, wat heeft zijn levensloop betekend? Het betoverende proza van Martha Heesen dient de lezer zeer stapsgewijs het bijzondere verhaal van de Zeiseman toe. Remigius is alleen op de wereld, hij heeft veel verloren, maar in zijn hoofd is alles er nog, als jaarringen in een stronk zien we de verschillende fasen in zijn leven bijna tegelijkertijd. Een mens is een bewaarplaats van herinneringen, een oude mens is alles in een: het kind, de jongen, de jongeman, de vader, de oude man. Met ontzag voor wat onbekend moet blijven schetst Heesen een compleet leven in een korte lyrische roman. De stijl is uitbundig en ingetogen tegelijk. De engelen uit het glas-in-loodraam voorzien de dagen en werken van Remigius van commentaar.
